Muraho!
Ik kan het amper geloven – eindelijk ben ik in Rwanda nziza!! Waar is de tijd van mijn mini-tentoonstelling over dat verre heuvelland in onze garage.... De kilo’s wafels die we verkochten voor het weeshuis in Butare.. Mijn vastberadenheid om ooit naar dat land te trekken, stuitte op nogal wat ongeloof. Maar het is me toch gelukt, dankzij onze internationaal ‘minded’ geneeskunde faculteit.
Tot nu lijkt de werkelijkheid mijn dromen aardig in de buurt te komen. Hoe mooi het hier is, kan ik niet beschrijven. En om jullie met foto’s te overtuigen, zit het internet hier niet echt mee. Maar voor rozengeur en maneschijn hoef je hier natuurlijk niet te komen. Bedelende kindjes op blote voetjes die met hun smekende oogjes op wat eten of geld azen, boeren die hun loodzwaar beladen fiets met koopwaar voor de markt de heuvels opheisen. Rwanda seems as beautiful as it’s poor...
Terwijl jullie daar waarschijnlijk al tussen de kerstbomen zitten, genieten wij volop van een aangename kleedjestemperatuur. Maar aan de Rwandese dagindeling moeten we toch nog wat wennen. Want de zon, die zich gedraagt als in een Belgische topzomer, gaat bruusk onder om 18u. Je hebt dan best de deet en een zaklamp bij de hand, want zonder straatverlichting zie je echt geen steek! Gelukkig hebben we hier nog maar één keer een korte electriciteitspanne gehad. Toch is het heel vreemd dat de avond zo snel valt, wat in het begin toch wel wat op ons gemoed werkte. Maar stilaan beginnen we ons ritme wat te verleggen, want het is hier vroeg dag! Ondertussen is het mysterie van de (5uur vroege) gezangen onthuld! Blijkbaar zijn het kinderen die op een vakantiekamp zijn en liedjes zingen over verzoening (met de genocide in het achterhoofd...). Om half 8 worden we in het ziekenhuis verwacht. Helaas ligt het ziekenhuis op ongeveer 40 min. wandelafstand van ons huisje, waarvan een stuk bergop. Je hoort het, mijn conditie is nog altijd even slecht... Vandaag hebben we ons maar aan een mototaxi gewaagd.! Mijn motodoop ( ik had nog nooit op een moto gezeten!) in het chaotische verkeer van Butare - met de hobbelige landweggetjes - was toch wel een beetje spannend. Het was een ganse kunst om tijdens de vele bulten de oversized helm op je hoofd te houden, maar we stonden er wel in minder dan 10minuten! Wat mij betreft voor herhaling vatbaar.
Een dag op interne geneeskunde begint met de staf, waarbij de patiënten van de wacht worden besproken. Sinds kort is de officiële taal van Rwanda Engels ipv Frans en voor sommigen is dit verre van evident. De staf gaat dus ook in het Engels door, maar het African English is bij tijden bijzonder moeilijk te verstaan. Hierna beginnen de dokters aan hun ronde. De meesten zijn pas afgestudeerde artsen die in het ziekenhuis ‘stage’ doen voor hun diploma ‘algemene geneeskunde’. Als ze daarna een beurs vinden, kunnen ze eventueel specialiseren.
Het hoofd van interne geneeskunde is een superlieve dokter die een doctoraat doet aan onze universiteit. Hij wees me toe aan Dr. Christian die al even lief en enthousiast is! (én knap maar helaas al van een trouwring voorzien :-). De afdeling bestaat uit 3 zalen volgepropt met bedden waar vooral de armste patiënten liggen. Daarnaast zijn er nog enkele ‘private rooms’, voorbehouden voor de rijkere mensen. Dr. Christian hoeft zich alleen om deze patiënten te bekommeren. Ik heb de indruk dat aan hen veel meer aandacht wordt besteed dan aan de ‘zaalpatiënten’. Bij opname worden de zieken pas geholpen als ze aangesloten zijn bij de mutualiteit en een voorschot op alle onderzoeken kunnen betalen (enkel hoge nood is soms een uitzondering). Elke patiënt dient vergezeld te zijn door ‘un garde de malade’. Die heeft een uitgebreid takenpakket: de was doen, eten, drinken, medicatie, infusen, steriele handschoenen gaan kopen. Bij bloedafname of één of andere punctie moet die ook de stalen naar het labo brengen. Voor zij die verzekerd zijn, bedraagt het remgeld voor onderzoeken, medicatie enz. 10%, een bedrag dat voor veel mensen nog onbetaalbaar blijft. Je hoort het de gezondheidszorg is hier niet voor iedereen...
Nog even een praktische mededeling: onze Rwandese GSM nummers (het is voor jullie wel voordeliger om gewoon naar ons Belgisch nummer te sturen, bellen is beter naar ons Rwandees nummer)
Katrien: 00250785387810
Hanne: 00250785387811
Leen: 00250785387813
Geen opmerkingen:
Een reactie posten