Eindelijk nog eens nieuws op onze blog. We verblijven nu in Butare. Internet is hier niet zo vanzelfsprekend, er zijn een paar cybercafé's in het centrum van de stad, die ofwel een ongelooflijk trage of wel geen verbinding heben... Samenvatting van onze trip tot nu toe:
Zondag popelden we om het centrum van Kigali te verkennen en hoopten met een Congolese dokter (Laurent), die Leen via via kende, de ideale gids gevonden te hebben. Helaas, het werd een tevergeefse zoektocht naar een wisselkantoor, uiteindelijk moest Laurent ons Rwandees geld lenen om toch in onze basisbehoeften te kunnen voorzien (water en brood). Ons uitstapje eindigde bij Laurent thuis waar we de ganse dag voor de TV spendeerden (blijkbaar de nationale trots). We durfden hier niet veel commentaar op geven, gezien we door hem getrakteerd waren op een lekkere maaltijd (bereid door zijn 2 "boy's" die in een hokje in de tuin sliepen). Wat we ook vreemd vonden, is dat hij 2 bedienden en een megaTV heeft, maar geen deftig toilet (we hielden de ganse namiddag onze plas in) en geen keuken. We merkten een enorm cultuurverschil, zekr toen hij ons probeerde te overtuigen van zijn ideeën over vrouwen (moeten steeds gehoorzamen aan hun man). Uiteindelijk hielden we een raar gevoel aan de dag over... Toen we 's avonds zonder elektriciteit in onze guesthouse zaten, had Hanne wat last van heimwee. Gelukkig hebben we dit goed opgelost door bij kaarlicht naar een Vlaamse film op onze laptop te kijken(neen, we waren nog niet helemaal ingeburgerd).
Maandag moesten we alle formaliteiten regelen: geld wisselen, aanmelden bij de ambassade om opgenomen te worden in het evacuatieplan. Anita, en Rwandese vrouw die werkt voor de VVOB, vergezelde ons naar de wisselkantoren. Toen we buitenkwamen had het nieuws zich blijkbaar al verspreid dat 3 "muzungu's" (blanken) een grote som geld gewisseld hadden, want plots stonden er tientallen vrouwen met kleine baby's op de arm die ons aanklampten en om geld smeekten. We wisten even niet goed hoe te reageren, gelukkig was Anita kortdaat en deed ons snel instappen in haar auto. Hier moeten we alledrie wel erg aan wennen, op straat word je constant aangestaard, je hoor overal "muzungu muzungu" (Kinyarwanda voor blanke). Gelukkig zijn niet alle Rwandezen zo opdringerig, de meesten zijn zelfs nogal in zichzelf gekeerd (in vergelijking met andere Afrikanen). Heel vaak zijn er ook kindjes die al van ver naar ons zwaaien en met ons meelopen. Muzungu's zijn hier een ware attractie.
Dinsdag zijn we dan eindelijk naar Butare vertrokken. Een rit van 2.5 uur in een pick-up, samen met onze toekomstige buurvrouw Hilde Lemey( een heuse BV, ze was op Canvas, in het programma over sterke vrouwen met Annemie Struyf). Hilde woonde 6 jaar in Kabul, Afghanistan, en nu dus naast ons in Butare. Ze vertelt zelf dat ze hier in Rwanda al meer armoede gezien heeft dan ze ooit in Afghanistan heeft meegemaakt. De rit naar Butare was adembenemend, prachtige natuur: groene heuvels, rode aarde, bananenbomen, allerlei plantages, ibissen, vulkanen in de verte... in schril contrast met de armtierige hutjes lans de weg. Aan de rijstijl hier zullen we ook moeten wennen, links of rechts maakt blijkbaar niet uit, vrachtwagens inhalen net voor een bocht, sjeezen in de gietende regen (ja, tis nog een paar weken regenseizoen)...
Woensdag:
Een eerste kennismaking met Butare: er resten nog slechts 4kWh in ons huisje, gelukkig konden we er electriciteit "kopen" in het centrum. We gingen kennismaken in het ziekenhuis. 's Avonds gingen we eten bij Laura, een Belgische die hier haar doctoraat doet rond Afrikaanse kunst en de genocide. We waren er samen met onze andere buur, Vincent (een Waal), en 2 Noren. We hebben ons intussen verzoend met onze huisdieren, ghekko's (een soort hagedissen). In het begin wilden we ze het liefst van al uit ons huisje jagen, maar blijkbaar zijn het de ideale huisdieren, gezien ze alle muggen opeten. We checken toch elke avond goed onze slaapzak! Na het eten gingen we vroeg slapen, grote dag voor de boeg! Katrien zakte nog even door haar bed, maar dit terzijde...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten